stond jij ooit wel eens in de nacht
te kijken naar jouw kwetsbare kind
dat zo vast en roerloos sliep
dat je heel even het ergste dacht?
dat je, o zo zacht, het even beroerde
even luisterde of het nog ademde
behoedzaam dat warme handje pakte
en jouw hand op het voorhoofdje legde?
dan ben jij een heel gelukkig mens
want de brabbeltaal werd wel volwassen
die klittenbandschoentjes werden wel te klein
‘t werd een blij kind in ons westerse paradijs
zie deze peuter op het strand
met de handjes geopend naar boven,
die zullen nooit meer iets ontvangen
de zee spoelt hem ruisend schoon
maar zij kan niet de schande afwassen
die de vrije wereld dagelijks besmet
die schande vereeuwigd in het beeld
van een mooi en eens vrolijk kind
een van de vele kinderen van de rekening
die de verziekte mensheid hen presenteert.
Henk Posthouwer