Mij hoort u niet mopperen. Het was heel redelijk weer in mijn vakantie met een aantalmooie zomerse dagen. Stabiel was het niet, warm maar zelden, maar het kon erger. Dat bleek later. Beelden van enorme hagelstenen en verwoeste auto’s deden vermoeden dat niet iedereen een zorgeloze vakantie heeft gehad. Overstromingen, hitte, stormen… het weer was behoorlijk van slag. El Nino, speelt daar een rol in, dat merkwaardige weerfenomeen in de winter, dat de rest van het jaar beïnvloedt.
Nee, dit is niet het weerpraatje. Dit is de Antenne die uitkomt voor het startweekend met als thema GROEN! Dan kom je voor de onvermijdelijke vraag te staan: wat hebben wij daaraan bij gedragen. De opwarming van de aarde schijnt zeker een rol te spelen in de heftigheid van het weer. En die opwarming hebben wij veroorzaakt. Wordt er in de bijbel over het weer gesproken dan wordt benadrukt dat de Here God alles zo mooi evenwichtig gemaakt heeft. Alles komt op zijn tijd, regen en zon, dag en nacht. Voor ieder is er voedsel, voor mens en dier. (Psalm 104). Elk heeft zijn eigen plek.
Zeker, hongersnood kwam toen ook al voor. Denk aan Naomi, die naar Moab uitwijkt, of naar Jakob en zijn zonen in Egypte. Goede tijde en slechte tijden, de mens leerde erop in spelen.Soms is het een straf, een waarschuwing: waar zijn jullie mee bezig. Ook vandaag worden we aan het denken gezet. Hoe moet het anders. Of we het tij nog kunnen keren is maar zeer de vraag, maar we moeten goed nadenken hoe we er mee om moeten gaan.
Juist een kerk heeft daarin een voortrekkers rol. Tot een christelijke levensstijl hoort ook zorgvuldige omgang met de aarde, uit eerbied voor haar Schepper. Maar hoe vertaal je dat naar de praktijk. Carla Dik-Faber, projectleider Groene Kerken, formuleert het zo: “We hoeven ons niet mee te laten slepen in de ratrace van steeds meer willen, maar mogen genieten van het goede dat God geeft. Genieten van genoeg”.Daaronder stond een gebed: “Schepper van deze wereld, leer ons genieten van genoeg, zodat we niet langer kapot maken wat U zo mooi geschapen hebt”.
Ik dacht even aan Noach. Hij heeft de zondvloed meegemaakt. Ik kan me voorstellen dat mensen in Europa ook even aan hem dachten toen zij in de slagregens terecht kwamen. Maar “wonder boven wonder, ging Noach niet ten onder”. Hij mocht met zijn familie en alle dieren opnieuw beginnen. God gaf hem een belofte mee: nooit weer zal alles wat leeft door een vloed worden uitgeroeid. Hij sluit een verbond met ons. Vernietiging komt niet van zijn kant. Laten we van onze kant dan ook alles doen om dat te voorkomen. Misschien komen we dan in beter weer terecht….
AMvdW