Voor u gelezen: (bron: PKN-site)
God wil bij ons zijn, onder ons mensen. Het vieren van het Heilig Avondmaal vormt
een bijzonder moment waarop eenieder die eraan deelneemt individueel nader komt
tot God, maar waardoor wij als mensen ook nader komen tot elkaar. Wij worden op
een nieuwe manier één in Zijn gemeenschap, als broeders en zusters in het lichaam
van Christus. Het Heilig Avondmaal is een zichtbaar teken en zegel van Zijn
aanwezigheid en genade in en voor Zijn gemeenschap, voor eenieder die zich deel
weet van Zijn gemeenschap en die zich geroepen weet tot deelname aan het Heilig
Avondmaal.
Door het vieren van het Heilig Avondmaal krijgen wij ook een voorproef op het
Koninkrijk van God, dat Jezus Christus heeft verkondigd. Wij proeven in de bijzondere
tekenen van brood en wijn het Koninkrijk van God, en zien hoopvol uit naar Zijn
wederkomst. Door het vieren van het sacrament ervaren wij een voorproef op de
komende vrede, gerechtigheid en liefde in Zijn rijk. Onze relatie tot God, maar ook
onze relaties tot elkaar worden door het vieren van het Heilig Avondmaal in
gemeenschap met Christus hernieuwd. Hij maakt ons vrij van alle kwaad en geeft ons
nieuw leven. Door de goede gaven van God te ontvangen en te delen worden wij één
in Christus, waarbij alles wat ons van God en van elkaar scheidt, wat ons verdeelt en
vervreemdt wegvalt. Het vieren van het Heilig Avondmaal is daarom altijd ook
dankzegging (eucharistie). Tot zover het uitgebreide citaat.
Het viel mij op dat er op de komende avondmaalszondag bij ons geen oppas en geen
kinderdienst is. Dat vind ik heel jammer, al heb ik begrip voor het gebrek aan
voldoende leiding. Tegelijk een wonderlijke draai in de loop van de tijd. Ooit hebben
ouders (landelijk) zich hard gemaakt voor deelname van hun kinderen aan het
avondmaal. Dat was nog een hele strijd. Zij horen er toch ook bij, was het argument,
en avondmaal sluit aan bij hun doop, het bezegelt het.. sluit de kinderen niet buiten!
Het avondmaal is het hart van iedere kerkelijke gemeente. Daar hoor jij ook bij met
je kinderen! Nu kan ik dat wel roepen, maar als het niet zo voelt voor gezinnen?
Daarom het verhaal van een jonge moeder en dominee, Gertine Blom.
“Vanaf het moment dat ik predikant werd, heb ik met volle vreugde brood en wijn
gedeeld aan kinderen. Ik had dat nooit eerder meegemaakt, maar het was alsof alles
op z’n plek viel. De maaltijd van de Heer kan nog steeds ongemakkelijk en plechtig
voelen. Mensen hebben het idee dat ze iets moeten ervaren en ze weten niet wat.
Het ritueel voelt roestig en niet helemaal passend. Maar zodra kinderen meedoen,
verandert de sfeer. Begrijpen ze alles? Nee, vast niet. Maar is begrijpen een
voorwaarde om te mogen ontvangen? Wordt het minder heilig als kinderen
meedoen? Ik denk dat het alleen maar heiliger wordt”.
Dus laten we er (samen) over na denken: hoe gaan dat weer mogelijk maken?
Ds. Dineke van de Wetering