Geen fut. Dat gevoel kennen we allemaal wel. Maandagmorgen op kantoor of in de klas dromen we nog na over het weekend. Plannen om de tuin of het huis een goede beurt te geven stranden bij het inventariseren van de omvang van de klus. Eerst maar eens een kopje koffie! En nog één…. Er komt niets uit mijn handen, klagen we. In plaats van de dingen die we dringend moeten doen verzinnen we andere klusjes. Ik weet waar ik het over heb: zelden ziet mijn huis er zo schoon uit als wanneer ik eigenlijk de belastingformulieren in moet vullen…
Niets nieuws onder de zon. De monnik Benedictus zag eeuwen geleden precies het zelfde gebeuren. In zijn kloosterorde liet hij daarom de monniken ‘stabilitas’ beloven: de kunst om niet weg te lopen. Doe wat je moet doen en dwaal niet af in gedachten. Zoals onze moeders al zeiden: als je geen zin hebt, moet je maar zin maken. En dat blijkt nog te lukken ook, wie ondanks frisse tegenzin aan het werk gaat, merkt dat de bezieling gaandeweg weer terugkomt.
Zou dat voor geloven ook gelden? Ook daar kan ongemerkt de klad in komen. We hebben niet altijd zin om naar de kerk te gaan. We komen niet altijd aan bidden en lezen toe, laat staan aan stil zijn voor God. We zijn tenslotte geen monniken! Nee, maar we kunnen wel veel van hun leren. Bij hen is de dagelijkse liturgie geen optie, maar een kwestie van discipline. En dat doet hun geloof geen kwaad!
Ontdekken we dat de fut uit ons geloof is, waarom niet gewoon opnieuw beginnen. Ik las een rijtje tips om de vlam brandend te houden. Begin elke dag met een morgengebed en besluit iedere dag met het Onze Vader. Praat met God, desnoods op de fiets of in het bos. Lees iedere dag een stukje uit de bijbel, of laat je een tekst toezenden via mail of app. Ga minstens eenmaal in de maand naar de kerk. Praat over je geloof met anderen. Loop een pelgrimstocht of doe mee aan een andere activiteiten in de buurt. Breng geloof in de praktijk, wordt bezoekmedewerker, help vluchtelingen de taal te leren. Integreer het kerkelijk jaar in je leven, zoals nu de veertigdagen tijd.
Geloven is zondermeer een zaak van geestdrift en enthousiasme. Maar als we alleen op ons gevoel af gaan raken we het kwijt. Het is ook en vooral een zaak van stabiliteit. Niet spannend, wel heilzaam. Loop dus niet te snel weg. Laat het er niet gauw bij zitten. Dan kan geloof weer opbloeien. Weg met die lusteloosheid!
AMvdW
PS.
Wie meer wil lezen over Benedictijnse spiritualiteit leze de boeken van Wil Derkse. Ook bij mij te leen…
De tips voor de gelovige kwamen uit het boek “Im Zweifel glauben” van Margot Kässmann.