“Zondag voor het eerst sinds lange tijd weer naar de kerk gegaan” schreef een gemeentelid. “De afgelopen tijd heb ik steeds digitaal meegeleefd, maar dit is veel fijner”. Goed dat je er weer was, schreef ik terug. Steeds meer mensen wagen de stap over de drempel van de kerk. Wat hield hen tot nu toe tegen. Voorzichtigheid, over het algemeen. Angst om een besmetting op te lopen en vooral om die door te geven, aan familieleden bijvoorbeeld.
Over drempels gesproken: na zolang niet onder de mensen geweest te zijn is het best een stap om weer in de kerk te gaan zitten. Is het daar veilig? Het lijkt er op. Ook zonder 1,5 meter? De tijd zal het leren. Maar we zijn al een heel eind gekomen, van een lege kerk, via een kerk met alleen medewerkers, naar zo’n 60 kerkgangers op afstand, met ruimte voor meer.
Misschien denkt u: ik weet niet of ik weer over die drempel heen stap. Ik ben in dat jaar weer een stukje ouder geworden. Mijn lichaam wil niet meer zoals ik wil, en dan is een uur in een kerkbank een hele opgave. Nu ik weet dat ik thuis ook kan kijken of luisteren kies ik daarvoor en ga de uitdaging om op tijd in de kerk te zijn niet meer aan. Dan blijft u dus op de drempel staan.
Geen zelfverwijt! Over drempels wordt in de bijbel positief geschreven. Beter op de drempel van Gods huis, lezen we in Psalm 84, beter één dag in zijn voorhoven, dan duizend dagen daarbuiten. Ik denk dat dit voor kijkers en luisteraars ook geldt: u bent met ons verbonden en viert met ons mee, dichterbij kunt u om fysieke redenen nu niet komen.
Maar als u of jij door dat coronajaar een beetje van de gemeente vervreemd bent, zou ik zeggen: stap over de drempel heen. Het is met kerkgang net als met joggen of wandelen, eerst heb je geen zin en later ben je toch blij dat je gegaan bent. De beste motivatie om weer te gaan is : verlangen. Het gevoel dat je iets mist als je niet gegaan bent. Vraag het de mensen die thuis kijken: hoe blij ze ook zijn dat het kan, ze zouden veel liever weer in de kerk komen. Ze missen ons en de ervaring samen in de kerk de dienst te beleven en na te praten bij de koffie.
Ik houd van Psalm 84. Van de pure vreugde die van dat lied af spat. De dichter is vol verlangen naar het huis waar God te vinden is. De plek waar gelovigen samen zingen en bidden. Waar je in contact komt met een andere dimensie van het leven, die je in de hectiek van het dagelijks leven zo snel kwijt raakt. Is er goed beschouwd niets wat u/jou tegenhoudt: stap de drempel over. Goed je weer te zien. Fijn je weer te spreken. We gaan samen verder met frisse moed!
AMvdW