Ze wisten niet wat ze zagen, de mensen in de Camargue, in het zuiden van Frankrijk. Over de zee kwam een schip aangevaren, met daarin meerdere vrouwen en enkele mannen. Ze stapten uit op het strand, vermoeid en verreisd. Waar kwamen ze vandaan? Uit Palestina. Gevlucht voor vervolging, maar ook met een doel: de paasboodschap naar mensen brengen die nog van niets wisten.
Had Jezus zelf na zijn opstanding niet gezegd: Trek de wereld rond en maak aan iedereen het goede nieuws bekend.
Maria, de moeder van Jakobus en van Joses, en Salome waren erbij toen Jezus gekruisigd werd. De volgende dag zagen zij met eigen ogen het lege graf. En zij hebben Jezus ontmoet, de opgestane. Hij heeft een opdracht voor zijn volgelingen: trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goed nieuws bekend.
Samen met Maria, Martha, Lazarus en anderen zijn de vrouwen op reis gegaan. Wonder boven wonder hebben ze de tocht over zee overleefd! Nu kunnen ze hun blijde boodschap doorgeven: Jezus heeft de dood overwonnen. Dat nieuws wordt met blijdschap ontvangen! De vrouwen worden liefdevol opgenomen, een kerk wordt gebouwd, en tot op de dag vandaag zijn daar, in Saintes-Marie-de-la-Mer, hun resten te vinden. Zegt men.
Want dat is altijd het probleem met deze verhalen: het is erg onwaarschijnlijk dat het waar is. Is Jakobus in Spanje geweest, zoals de naam Santiago (=Jakobus) de Compostella doet vermoeden. Is Jezus in Groot Brittannië geweest, zoals een oud gedicht beweert: “and did those feet in ancient times walk upon Englands mountains green… “ En waren de Maria’s werkelijk in Zuid Frankrijk?
Vermoedelijk niet. Maar ooit moet iemand voor het eerst op al die plekken het evangelie gebracht hebben. Er zou geen Paasfeest gevierd zijn, als niemand verteld had dat er iets te vieren valt. Daarom wordt in Saintes-Marie-de-la-Mer de herinnering levend gehouden aan de vrouwen die de Paasvreugde daar gebracht zouden hebben. En iedere pelgrim, die op bezoek komt kan daar iets van proeven! De stenen juichen, las ik in de folder die ik bewaard heb, bij een bezoek. Neem de vrede en vreugde van hieruit mee en draag het uit!
Dat is makkelijk gezegd dan gedaan. De vrouwen uit Palestina kregen een hartelijk welkom, hun boodschap vond ingang. Inmiddels zit niemand meer op het Paasevangelie te wachten, zo lijkt het. Mensen vinden leven zonder religie prima en missen niets. Nodig is Hij niet God, maar zou het niet mogelijk zijn om mensen te verrassen met zijn aanwezigheid. Zou ons verhaal en onze ervaringen de nieuwsgierigheid niet kunnen wekken? Zou er ooit zo weinig nog bekend zijn van het geloof dat het verrassingseffect in ons voordeel werkt?
Jezus zet ons op weg, welkom of niet. Zijn opdracht is duidelijk: maak het goede nieuws bekend. Wees mijn getuigen! Een bootje hebben we daar niet persé voor nodig. Wel net als die vrouwen moed en vreugde. Het is onze inspanning meer dan waard, want zeg nu zelf: de opstanding van Jezus is het mooiste wat ooit in de wereld gebeurd is. Zelfs als wij sterven, mogen wij leven. Alles wat dat in de weg staat, is van ons afgenomen. Als dat geen goed nieuws is! Daar woorden voor te vinden om mensen van vandaag mee te bereiken, dat is de grote uitdaging. En die kon wel eens groter blijken te zijn dan een zee oversteken in een gammel bootje.
AMvdW