In de Bergrede vertelt Jezus ons hoe we moeten leven. Grote woorden komen langs:
gerechtigheid, barmhartigheid. Bidden is belangrijk, vasten – maar wel met een
vrolijk gezicht. Kies wie je dienen wilt: God of het geld. Wees volmaakt, want God is
volmaakt.
Het is dat de Bergrede begint met de woorden: gelukkig ben je, als je mijn woorden
doet. Maar dan nog, ga er maar aan staan!
Het hele jaar worden ons al verplichtingen opgelegd. Scholieren en studenten
moeten goede cijfers halen. Werknemers moeten een positieve beoordeling zien te
scoren. En over sociale media is genoeg gezegd, die etalage wordt onderhand een
last, in plaats van een lust. Als zelfs ouders opvoeden als een competitie zien – hoe
doet jouw kind het- dan is het hek van de dam.
Wees volmaakt, wel ja, dat gaat toch nooit lukken.
Maar dat is niet het enige dat in de Bergrede staat. Ene Jurjen Beumer wees mij in
zijn boek op Math. 6: 25: maak je geen zorgen over uw leven, wat je zult eten of
drinken, of over je lichaam waarmee je het zult kleden. Kijk naar de vogels, kijk naar
de bloemen. Zij moeten niets en toch gaat het hun goed. Ontspannen gaan ze hun
weg.
Ja, daar kan ik jaloers op worden. Hoeveel ik ook van mijn werk houd, aan jezelf kom
je daarbij niet toe. Zit je in het ritme, dan is dat geen probleem. Maar breekt de zomer
aan, dan wordt het lastiger. Ik verlang naar vrijheid. En tegelijk: kan ik werkelijk vrij
zijn, oog hebben voor de natuur, tijd om met God door te brengen, tijd voor vrienden,
tijd voor mezelf?
De kunst is om dat toe te laten. In het begin van de vakantie heb ik soms iets gehaast,
zo van: het moet nu ook gebeuren, voor je het weet is het weer voorbij. Als mensen
of dingen in die weken ineens dringend aandacht vragen maakt me dat verdrietig.
Moet dat nu, met de auto naar de garage, monteurs in huis (vorig jaar), naar de
dokter. Ook dit jaar ontkom ik er niet aan toch afspraken in de agenda te moeten
noteren.
Wel neem ik me voor dit jaar alles heel bewust te beleven. Misschien iedere dag even
op schrijven wat me is opgevallen. En vooral geen haast, geen dwang, vrijheid –
ondanks de afspraken.
Mooi dat dit ook in de Bergrede staat! Dat is ook gerechtigheid en barmhartigheid:
jezelf de ruimte geven. Er op uit als een vogel en je verwonderen over de bloemen.
Als u dit leest ben ik daar hopelijk volop mee bezig. Ik ben er even niet, ik geniet!
Ds. Dineke van de Wetering