Daar zaten we 20 augustus, een jaar later. Geen spoor meer van rook en as. Geen
puinhoop te zien. Een vriendelijk groen grasveld heeft de plaats van onze kerk
ingenomen.
Eigenlijk was het gezellig: mensen die samen aan tafel zitten, brood delen, wat
liederen en een gebed. Toch zal ieder van ons in de loop van die dag herinneringen
hebben opgehaald. Waar was je toen je het hoorde? Wat deed je? Het ongeloof, de
verbijstering; het zit nog ergens diep in mijn hart. We stonden erbij en keken er naar,
maar echt begrijpen deden we het niet.
Ik niet. Je gaat mee in de stroom: actie, plannen, interviews. We genoten de
gastvrijheid van de Grote Kerk, gingen kerken in de Burgerenk. Wonderlijk hoe snel
ik mij daar thuis voelde. Ik wist niet dat het kan: je stopt het verdriet weg achter een
luikje in je hoofd. En het samen kerkzijn ging door: de gespreksgroepen, de
vergaderingen, de rouwdiensten, koffieochtenden gemeenteavonden, voor alles was
er een plek. En dat wisselde dan ook nog wel eens. Ik kwam op plaatsen waar ik
anders niet zo gauw kom. Schuilplaatsen. Maar omdat we besloten hebben een
nieuwe kerk te bouwen, probeer ik me er niet aan te hechten.
Een dak boven ons hoofd, hoe lang duurt het voor wat dat kunnen zeggen?
Dat dit niet voor iedereen is weggelegd, realiseerden we ons des te meer toen we als
voorbereidingsgroep op weg naar startzondag in contact kwamen met asielzoekers.
Wie kwam met dat idee, de diaconie?
Wij zijn ‘maar’ de kerk kwijt, zij hun huis. Na de heftige gebeurtenissen vorig jaar, lag
ik toch ’s avonds gewoon weer in mijn eigen bed. Een mens heeft een plek nodig,
vertrouwd, een thuis. En zij wonen al maanden in een hotel met vreemden uit alle
landen.
In het startweekend zal de jeugd elkaar ontmoeten en samen een spel doen of een
speurtocht? Hopelijk zien we daar op startzondag in de kerkdienst iets van terug.
Thema zal ook daar zijn ‘een dak boven je hoofd’ n.a.v. Psalm 27. Er bestaat een
superleuk filmpje bij het thema, met het gelijknamige lied van Trinity.
God laat ons schuilen, dat geldt voor ieder mens. Voor een gemeente zonder eigen
gebouw, voor mensen die huis en haard hebben verlaten. Voor allemaal: een dak
boven het hoofd!
Ds. Dineke van de Wetering