hoe meelijwekkend was deze mens
hij miste immers iedere schoonheid
werd dus veracht verraden en bespot
het onaanzienlijke valt in de aarde
en geeft stervend het leven door
‘n eeuwige beweging van majesteit
in zijn goddelijk mysterie
van geboorte leven en sterven
de voortdurende loop van alles
is hij er in de tere bloemen
in de kracht van zijn natuur
de jubelende vogel in de lente
is hij in ‘t donkerblauw zwijgen
van het mateloos universum
dat hem niet eens kan bevatten
het uitspansel roemt zijn majesteit
zijn boodschap is het lege kruis
gekerfd in diamanten schittering
het komt ons ongeloof te hulp
—
Henk Posthouwer