Vanaf zondag 28 april kunnen er weer kerkdiensten gevierd worden met 30 deelnemers. Het overlegorgaan van kerken en overheid heeft dit advies afgegeven. Tot die tijd zaten we in de hoogste fase van beperkingen ‘zeer ernstig met verzwaring’ en werd dringend geadviseerd de kerkdiensten alleen digitaal te houden met een minimum aan medewerkers. Hoe kan het dan, vraagt u zich af, dat andere kerken in ons dorp en in ons land wel open waren? Omdat alleen de coronaregels verplicht zijn, dus de anderhalve meter, de mondkapjes, een hygiëneplan en registratie. Als je daaraan voldoet mag je altijd een kerkdienst houden, op grond van de vrijheid van godsdienst. Tenzij er een uitbraak is, werd onlangs besloten. Los daarvan beslist de kerkenraad of hij al of niet de deuren open doet en of hij de adviezen hierover ter harte neemt.
Zelf vond ik dat niet verstandig in de afgelopen weken, maar daar mag u gerust van mening met mij over verschillen. Ik vond het ook een teken van solidariteit met de samenleving.
Een protestantse kerk in Krimpen aan de IJssel liet op haar website weten: “de kerkdeuren blijven gesloten omdat we solidair willen zijn met de samenleving, de zorg en allen die lijden vanwege het coronavirus”. Ik vond dat een heel krachtig statement. Je lijdt mee met wie zorgen of zorg ontvangen, je lijdt mee met de ondernemers die onder de sluiting lijden. Toen ik kort geleden in mijn vakantie op afspraak wat winkels heb bezocht, zag ik ook de doffe blik in hun ogen, en nog geen enkele vorm van vreugde over de mogelijke opening: eerst maar eens zien.
Nu we dan weer meer vrijheid krijgen mogen we die begroeten, maar tegelijk moeten we onszelf voornemen uiterst voorzichtig te blijven bij wat we doen en laten in ons privéleven. Eigenlijk is dat nu niet meer privé, want als we besmettingen doorgeven gaan die van de één naar de ander. In telefoongesprekken met gemeenteleden komt dat ook steeds weer aan de orde, als men vertelt over zieke kinderen, kleinkinderen en andere familieleden. Daar zijn geen ondoordachte acties aan vooraf gegaan als geheime feestjes, maar gewoon contacten met collega’s, buren of medescholieren.
Een kerkdienst bijwonen lijkt mij overigens niet gevaarlijk, zeker zolang er niet gezongen wordt en de regels in acht worden genomen. Daarom nog even een citaat uit de mond van een koster, die verbonden is aan een kerk waar voortdurend in grotere getale werd gevierd. Toen men hem vroeg: maar waarom doen jullie dat toch, je kunt toch ook thuis kijken, zei hij: Maar de kerk is niet thuis. De kerk is de plek waar de Here ons wil spreken. Want de Here is onze koning.
Hoe comfortabel het ook is om thuis op de bank een kerkdienst te kijken of te beluisteren, en hoe fijn het is dat dit kan, uiteindelijk is de kerk daarvoor de beste plek. Ik blijf uitzien naar de dag dat we als gemeente weer vrijuit samen kunnen komen omdat de pandemie geen rol meer speelt. Een kerk met de deuren dicht is niet echt een kerk. Een echte kerk is een open kerk!
AMvdW