Maria
boven de heuvel buiten de muren
trekken zwarte luchten
voor een bloedrode zon
in de stilte is de doodsangst,
het hijgen van de gebrokene
de van God en mens verlatene
zijn kreten beroeren de hemel
doen spotters lafhartig lachen
en treffen de moeder in het hart
het zachte snikken van haar
die hem eens voedde in de stal
klinkt door tot in onze jaren
in alle moeders die machteloos
het kind dat zij eens wiegden
verloren aan deze wrede wereld
–
Henk Posthouwer