Weet u nog: de Kathedraal van Coventry werd in de oorlog door vuur verwoest. Ik noemde die kerk onlangs in een preek. Ik kende het verhaal van de wederopbouw, ik ben er zelf ook een keer geweest. Heb toen ook het kruis gezien dat van nagels uit de oude kerk gemaakt is. Maar hoe het
verder gegaan is met de gemeente wist ik niet. Maar gemeenteleden gaven mij een boekje te leen: Fire in Coventry. Gezien onze eigen ervaringen interessante
lectuur.
Meer dan vijftien jaar waren nodig om de Kathedraal te herbouwen. Toen was hettijd om over de inwijding te na te denken. Dat zou een feest worden: mooie
muziek, gezellig samenzijn. Predikanten uit de regio kwamen samen om te overleggen. Eén zei: ik denk dat we een andere weg moeten inslaan. Prima dat de kathedraal feestelijk wordt ingewijd, maar hoe zit het met de mensen? Moeten zij ook niet opnieuw aan God worden gewijd?
Ik dacht even aan ons nieuwe kerkgebouw. Dat wordt geen kathedraal, niet wat uiterlijk betreft, niet in zijn betekenis. Toch herkennen we wel dat gevoel: een
nieuw gebouw doet ook iets met onszelf. Het is voor onszelf ook een nieuwe start.Wat gebeurde er in Coventry? Men werd bepaald bij een woord van Jezus: heb elkaar lief, zoals ik jullie heb liefgehad. Daarvoor was nodig elkaar beter te leren kennen. Ze deelden zich op in groepen en spraken met elkaar over het geloof, wat ze daarin mooi vonden of moeilijk. Dit mondde uit in gezamenlijk gebed. En ze ervoeren de werking van de Heilige Geest. Tot die tijd waren ze gewend zo hard mogelijk hun best te doen, gemeenteleden en ambtsdragers beide. Nu ontdekten ze dat tijd maken voor elkaar en voor God veel
belangrijker was. Neem jezelf niet zo serieus, maar open jezelf om te ontvangen wat God je geeft.
De predikanten onder hen ervoeren: ik heb niet zozeer iets te geven, ik heb iets nodig. En ze deelden dat met hun gemeenteleden, ze verlangden naar liefde en naar de Heilige Geest. Ze herontdekten het avondmaal en het belang van samen Bijbellezen en bidden. Tenslotte drong het tot hen door dat ze over de kerkgrenzen heen moesten kijken.
Samen kom je verder!
Hoe het kerkelijk leven nu in Coventry is weet ik niet. Maar dat er mooie dingen gebeuren als bestaande dingen worden afgebroken geloof ik graag. Is dat
uiteindelijk niet het geheim van de kerk: de Heer zelf, Jezus, stierf aan het kruis. Uit deze nederlaag ontstond nieuw leven. Gebroken brood, we delen het, we eten het, we denken aan Jezus’ offer. Maar ook als in ons leven dingen spaak lopen kan uit de brokken iets moois ontstaan.
Drie dingen zijn daarvoor nodig: gebed, Heilige Geest en liefde. Waar dat vuur
brandt kan God zijn werk doen. Fire in Coventry, vuur in Epe?
Ds. Dineke van de Wetering