Op 20 november reed ik in de auto op weg naar huis. De eerste kerstliedjes bleken al weer van stal gehaald. ‘Queen’ zong vol overgave: “Thank God it’s Christmas”, dank God het is Kerstfeest! Ik keek naar buiten en zag de eerste verlichte bomen in de tuinen staan. Je zou het bijna gaan geloven, maar het was nog geen kerst. Nog lang niet: eerst komt Advent!
Advent is een tijd van bezinning, net als de veertigdagentijd. De kleur van de kleden in de kerk is paars. Dat is geen feestkleur. Het is de kleur van ingetogenheid, zelfonderzoek en zo nodig boete en berouw. Maar daar doorheen ook van hoop, want we zijn wel in de kerk en kennen de goede boodschap. Wat niet goed is, blijft niet. Niet in ons, niet om ons heen. We zien uit naar een andere tijd. Nog even wachten.
Daarbij speelt ongeduld ons parten. Wij willen helemaal niet wachten. Als we een maaltijd bestellen staat die binnen de kortste keren voor onze deur. Wachten is echt iets uit het jaar nul.
Klopt toen wachtte men ook, al eeuwen lang. Men wachtte op de komst van de Messias. Sommigen hadden het al opgegeven en godsdienst meer tot hun eigen bedrijfje gemaakt. Anderen wilden met geweld een omkeer te weeg brengen. Maar er waren ook mensen die van wachten een levenshouding maakten. Zij keken uit naar wat God beloofd had en leefden hem tegemoet. Zij waren met een mooi woord ontvankelijk. Zij stonden er voor open.
Ik denk dat Advent ook voor ons een zeer geschikte periode is onszelf daarin weer te oefenen. Vraag maar aan de Here God: wat kan ik doen, in tussentijd. Wat vindt u belangrijk. Hoe kunnen we werken aan wat u ons wilt geven, het Koninkrijk van uw Zoon Jezus Christus.
Een adventskrans of een adventskalender kan ons helpen deze tijd zorgvuldig gestalte te geven. Iedere dag, iedere week even een momentje nemen om stil te staan bij de weg die je gaat en de hoop die in je leeft.
Vier weken lang is het Advent en dit keer zijn het echt vier volle weken, want tweede kerstdag valt op zondag. Kostbare tijd om goed te gebruiken. En dan, na een maand, dan is het eindelijk zo ver. Dan verandert het paars in wit en goud. Dan gaan de feestkleren aan en de muziek iets harder. Blaas de fluit, sla de trom, Christus is geboren.
Dank U God, het is Kerstfeest !
AMvdW