Komende zondag 6 oktober is het Israëlzondag. Dan besteden we als PKN-ers aandacht aan onze “onopgeefbare verbondenheid met Israël”. Gewoontegetrouw ligt er dan bij ons in de Regenboogkerk een stapeltje krantjes van “Christenen voor Israël”. Dat wordt verzorgd door één van onze leden die elk jaar trouw om toestemming vraagt om dat te regelen, en die ook krijgt.
Natuurlijk weten we dat er anderen zijn die zich veel meer verbonden voelen met het trieste lot van de Palestijnen in Gaza en op de Westoever. Zij lopen met een grote boog om die stapel heen.
Ik heb er ook een duidelijke mening over, maar die houd ik nu voor me. Omdat ik een belangrijker punt wil maken:
Ik ben namelijk blij met elk gemeentelid dat vanuit een diepe overtuiging en met veel passie knokt voor de zaak die zij of hij behartigen wil. Zulke mensen hebben we nodig, ze zorgen ervoor dat we alert en bij de pinken blijven.
Maar…. er komen toch ruzies van standpunten die botsen? Nu komt mijn vraag aan jullie allemaal: Wat ga je doen als je het hartgrondig oneens bent met een standpunt binnen de Regenboogkerk?
De naam van onze kerk is belangrijk: we verbinden de regenboog vaak met veelkleurigheid en we zeggen graag dat iedereen bij ons welkom is. Dan is dit dus het huiswerk voor elk van ons: we gaan ons niet terugtrekken in de kleur waar we ons prettig voelen, de fijne bubbel van gelijkgezinden, waar we elkaar zo goed begrijpen.
Nee, er wordt een grote krachtinspanning van ons verwacht, namelijk ons eigen gelijk en onze eigen overtuiging te parkeren en goed te gaan luisteren naar wat de ander bezielt met zijn of haar rare of afkeurenswaardige standpunt. Dat zorgvuldige luisteren hoeft er niet toe te leiden dat je je eigen overtuiging loslaat. Het is bedoeld om liefde te tonen, jezelf de mindere te maken en de kans te laten bestaan dat je iets goeds hoort.
De regenboog bevat grote kleurverschillen. “Die kleuren vloeken met elkaar” hoor je wel eens zeggen. Zo kan het aanvoelen. Maar in de regenboog horen ze alle zeven bij elkaar en verenigd vormen ze wit licht. Het volmaakte licht van onze Heer op Wie we wachten en Die tegen ons zegt: “word als Ik”.
Egbert Dijkgraaf